Filip Roels, °1968, Zele, België
Studies:
- 1987-1991: Master Grafische Kunsten (optie toegepaste kunsten), Koninklijke Academie voor Schone kunsten, Gent
- 2003-2011: Beeldhouwkunst (specialisatiegraad), Koninklijke Academie voor Schone kunsten, Dendermonde
- 2007-2009: Specifieke Lerarenopleiding, KISP Gent
Sculpturen van Roels
Bevreemdende beelden. Menselijke figuren die zich in ongemakkelijke, onnatuurlijke houdingen wringen. Witte fragiele, nog-niet-ingekleurde beelden van kinderen.
De sculpturen en installaties van Filip Roels ademen een sfeer van leegte, van onbegrip, van non-communicatie. De witte kinderen lijken in zichzelf gekeerd. Ze hebben een verstoorde relatie met hun eigenbeeld en/of met hun omgeving. Roels spitst zich toe op de psychologie van de personages.
Wereld van autisme
De kwetsbare beelden zijn blijkbaar niet in staat om met de anderen te communiceren. Dit roept vragen op bij de toeschouwer. Willen ze niet communiceren, kunnen ze niet communiceren of mogen ze niet communiceren? Het lijkt of de figuren in hun eigen wereld van autisme vertoeven.
Een 10-jarig jongetje wordt verondersteld te spelen en te ravotten, maar geen houtskool uit te spuwen. Houtskool die een spoor van expressieve zeggingskracht achterlaat.
Een plafond van vallende, rottende, donkerblauwe druiven op een wit onnatuurlijk liggend manspersoon schept een sterke poëtische sfeer.
Een bevreemdende sfeer die elke kritische kijker niet onberoerd laat.
Sculptures of Roels
Human figures who behave in uncomfortable, unnatural positions. White fragile, not-yet-colored images of children.
The sculptures and installations of Filip Roels exude an atmoshere of emptiness, incomprehension and non-communication. White children seem to be introverted. They have a disturbed relationship with their own image and / or with their environment. Roels focuses on the psychology of the characters.
World of autism
The vulnerable sculptures are apparently unable to communicate with others. This raises questions to the viewer. They do not want to communicate, they cannot communicate or they are not allowed to communicate? It seems as if the figures are in their own world of autism.
A 10 year old boy is supposed to play, not spit out charcoal. Charcoal that leaves a trace of expression behind.
A ceiling of falling, rotting, dark blue grapes on a white unnatural lying man creates a strong poetic atmosphere.
A surprising atmoshere that does not leave any critical viewer untouched.
Sculptures de Roels
Sculptures étranges, étonnantes. Des corps maladroits, se tordant dans des postures contre nature. Des sculptures blanches, fragiles, indéfinies d’enfants.
Les sculptures et les installations de Filip Roels respirent une atmosphère de vide, d’incompréhension, de non-communication. Les enfants blancs semblent introvertis. Ils ont une relation perturbée avec leur propre image et / ou avec leur environnement. Roels se concentre sur la psychologie des personnages.
Monde de l’autisme
Les sculptures vulnérables sont apparemment incapables de communiquer avec les autres. Cela soulève des questions chez le spectateur. Elles ne veulent pas communiquer, elles ne peuvent pas communiquer ou elles ne sont pas autorisées à communiquer? Il semble que les personnages sont dans leur propre monde de l’autisme.
Un garçonnet de 10 ans est censé jouer, se défouler mais pas cracher des morceaux de charbon. Le charbon laisse derrière lui un tracé expressif.
Du plafond tombent des raisins noirs, pourris sur un homme blanc couché anormalement ce qui crée une ambiance forte poétique.
Une atmosphère étrange qui ne laisse pas indifférent chaque visiteur avec une vision critique.